Yaban Gülü

Yaban Gülü
‘Kamelyalı Kadın’daki (1848) (Alexandre Dumas fils) Armand Duval’ın babası gibi davranıp sevgilileri ayıran Süreyya Hanım ve oğlu. Süreyya ; “..Senin gibi genç bir adam için yığınla ‘Leyla’ var etrafta.” Feridun ; “Evet, var şüphesiz. Yığınla var. Fakat, hiç biri ‘O’ değil, benim Leyla’m değil. Anlıyor musun anneciğim, değil.” ‘Sen (Ömrüm Benim)’ (Yıldırım Gürses) melodisi, Leyla ve Dadı Mahinur Kalfa. Leyla ; “..Rahmi Bey babam değilmiş benim. Evlatlıkmışım ben.” Dadı ; “..Seni, Köşk’ün emektar bahçıvanı (romanda babası) Ahmet Çavuş getirmişti. Annen baban köye giderken bir araba kazasında ölmüşler. Kundakta ufacık bir bebektin (oysa, gördüğümüz 3-4 yaşlarında bir çocuk). Rah mi Bey kıyamadı, öz evladı gibi bağrına bastı seni.” ‘Yabangülü’nün (1942) (Güzide Sabri) (Semih Lûtfi Kitabevi) (ilk basım 1926) aynı yönetmenle yapılan ikinci Yeşilçam uyarlaması 60’ların İstanbul’unda (roman, Sultan Hamit zamanında ve Bursa’nın ufak bir köyünde) başlıyor. 45-50 yaşlarındaki Rahmi Bey, evlat edindiği Leyla sayesinde ‘ömründe ilk defa hissettiği’ çocuk sevgisiyle dolu. Filmde yok ama Leyla’nın annesi Çimenli Fatma, doğum sırasında ölür. Çaresiz kalan babası Ahmet Çavuş, onu bakması için komşusu Nefise Nine’ye ‘emanet ediyor’. Aylar sonra, geçimini ormandan kestiği odunlarla sağlayan zavallı adamın cesedi dere kenarındaki bir ağaç kütüğüne takılı olarak bulunur. Oduncunun verdiği mecidiyelerden ‘mahrum kalan’ yaşlı kadın, çocuğu ‘vilayetin en büyüklerinden birinin konağına evlatlık verir’. Rahmi Bey galiba ‘ittihatçı’ çünkü gönderildiği Beyrut’tan ancak Leyla 17 yaşına gelince ve ‘iradei seniye’ (padişah emri) ile dönebiliyor. O zamanın sürgün yaşamı da ilginç : Beyrut’ta Köşk’, İstanbul’da ise bir Yalı. Filmde, olaylara yetişmek zor. Genç kız, Kolej’i bitirdiği gün babasının evleneceğini öğreniyor. Hemen her olayda vicdanımızın sesi olan Dadı’nın sözleri; “Kırkından sonra azanı..tövbe, tövbe..” Nevin Akkaya’nın seslendirdiği Pakize Hanım kısa sürede Konağın idaresini (romanda ‘anahtarlarını’) ele geçirir. Leyla’yı, evlatlık diye canından bezdiriyor. Mahinur Kalfa, onun da dayısının yanında bir besleme gibi büyüdüğünü söylediğinde çok şaşırıyoruz. “Dünyada, sonradan görmek kadar fena bir şey yoktur.” O günlerde Rahmi Bey’in yeğeni Feridun ve annesi Süreyya Hanım, Yalı’ya yerleşirler. İki genç göz göze gelince ‘kalpleri o ana dek bilmedikleri bir heyecanla çarpmaya başlıyor’. Sonrasında Süreyya ve Pakize, onları ayırmak için ellerinden geleni yapıyorlar. ‘Servet ve Asalet’; Leyla’nın eksiği bunlarmış. Sonuçta, ‘azametli ve kibirli’ annenin ‘Feridun’u mirastan mahrum etme’ tehditleri genç kızın direncini kırıyor. İyice bunalan Leyla, Yalı komşuları Rabia Hanım’ın ‘kemik veremli’ oğlu Celil (romanda Celâl) ile evlenmeye karar verir. Dadı; “..Peynir ekmekle mi yedin aklını kız? Sakat bir insan o.” Leyla; “..Ben de bir sakat değil miyim Dadı? Anasız babasız fakir bir köylü çocuğu olarak sakatım bu insanlar arasında.” Yeni evliler, Rabia Hanımla beraber İsviçre’ye (romanda ayrıca, Napoli ve Mısır’a) giderler. Uzakta oldukları 7 yıl herkesin yaşamını değiştiriyor. Tamburi Cemil Bey’in Ferahfeza Saz Semaisi’ni dinlediğimiz meyhanede, ayrılık acısı içindeki Feridun var. Romandaki daha da zor durumda (sf. 67); “Kumar, işret, kadın..” Her şeylerini, Süreyya Hanım’ın mücevherlerini bile satmışlar. Rahmi Bey, aşığı ile yakaladığı karısını kovmuş. Dadı’nın, Leyla’ya yazdığı mektup; “..Bütün emlakini de sana bıraktı, kalbi dayanamadı vefat etti.” “Kemik veremi asla affetmez.” Celil, karısına bunları söylemişti. Dediği gibi de oluyor. Onun ölümünden 6 ay sonra Leyla, İstanbul’a döner (Rabia Hanım, Mısır’da kalmış). Perişan durumdaki Süreyya Hanım, onun kollarında ölür. Feridun belleğini yitirmiş ve Bakırköy Akıl Hastanesi’nde. Filmin sonu, Metin Bükey veya Teoman Alpay’a ait ‘Yaban Gülü’ şarkısı; “Kırlarda, bayırlarda//Çiğnenen Yaban Gülü//**//Yaban Gülü, Yaban Gülü//A benim mor/kır çiçeğim.” Feridun ; “Hatırlıyorum artık, hatırlıyorum. Yabangülümsün sen. İlk defa, gene burada senden dinlemiştim bu şarkıyı.” [Oysa, o dediği sahnede genç kız ‘Rüya Gibi Her Hatıra’yı (1969) (Mehmet Ilgın) söylüyordu ama olsun. ‘Dimağındaki zafiyet’ sonrasında bu kadarı bile iyi.] Leyla ; “Yabangülün ebediyen senin artık. Onu dalından ilk defa koparan sen olacaksın.” [Celil de ölmeden önce, bunca yıllık karısına “Beni, sen bir kardeş gibi, hastalıklı bir arkadaş gibi sevdin. Sevdiğin erkek Feridun’du biliyorum..Hiçbir zaman benim olmadın..” diyerek seyirciyi rahatlatmıştı(!).] (Yazan : Murat Çelenligil)

Yaban Gülü Resimleri ve Videoları

Yaban Gülü

Kadro: Ediz Hun , Zeynep Aksu , Engin Çağlar , Suzan Avcı , Aliye Rona , Muzaffer Tema , Nisa Serezli , Tolga Aşkıner , Mahmure Handan , Nuri Tuğ , Birol Işın , Hayri Esen , Abdurrahman Palay , Fuat İşhan , Jeyan Mahfi Tözüm
Yönetmen: Ümit Utku
Senaryo: Selahattin Burçkin, Safa Önal, Bülent Oran, Atıf Yılmaz
Yapımcı: Ümit Utku
Müzik:
Görüntü Yönetmeni: Enver Burçkin
Tür: Dram, Duygusal
Ülke: Türkiye
Vizyona Giriş Tarihi: